ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಕಥೆ
## 📖 ಅಧ್ಯಾಯ ೮: **"ಕಣ್ಣೀರು ಹಂಚಿದ ಕ್ಷಣ"**
ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಆರ್ಯನ್ ಮತ್ತು ಅನನ್ಯಾ ಹತ್ತಿರದ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿರದ ಕುರ್ಚಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೂರಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ತಂಪಾದ ಗಾಳಿ ಮುದ್ದಾಡುವಂತೆ ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹತ್ತಿರದ ಕಿತ್ತಳೆ ಮರಗಳು ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಹೂವುಗಳಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಅನನ್ಯಾ ಮೌನವಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಅನಾಮಿಕ ನೋವು ಹೊತ್ತಿತ್ತು.
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಅನನ್ಯಾ… ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಏನೋ ಹೇಳುತ್ತಿವೆ. ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತೆ ಯಾವೋ ಮೌನದ ಎಡಾರಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದಂತಿದೆ. ನನಗೆ ಹೇಳಬಹುದು, ಅಲ್ಲವೇ?"
**ಅನನ್ಯಾ:** (ಮೃದುವಾಗಿ ನುಡಿಯುತ್ತ)
"ಇವತ್ತು ನಾನು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಕಥೆಯ ಅತಂತ್ರ ಭಾಗ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ಇದುವರೆಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿಲ್ಲ, ಈಗಾಗಲೇ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಮನಸ್ಸು ಮುರಿದಿದ್ದರೂ..."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನಾನು ಕೇಳಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೇನೆ, ಅನನ್ಯಾ. ನಿನ್ನ ನೋವು ನನ್ನ ತಲೆಮೇಲೆ ಶಾಂತಿಯಾಗಿ ಕೂರಲು ನಾನು ಸಿದ್ಧ."
ಅನನ್ಯಾ ಎದೆ ದಡಿಸುತ್ತ ನಿಜವಾದ ನೋವನ್ನು ಹೊರ ಹಾಕಲು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡಿದಳು.
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ನಾನು ಎಂಟು ವರ್ಷದಾಗಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ತಂದೆ ತಾಯಿಗೆ ಸದಾ ಜಗಳ. ತಾಯಿ ತುಂಬಾ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿ. ಅವಳು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ನನ್ನ ತಂದೆ… ಅವರು ಕೋಪಿಷ್ಠ, ಅಹಂಕಾರಿಗಳಾದವರು. ನಾನೇಕೆಂದರೆ ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಮೌಲ್ಯವಿಲ್ಲ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಓಹ್… ಅನನ್ಯಾ, ನಾನಿನ್ನೊಂದು ನಗುಮುಗಿದ ಹೃದಯದ ಹಿಂದೆ ನಿಂತ ಪೈಪೋಟಿಯ ಪ್ರಜ್ವಲನೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ."
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ನಾನು ಮೊದಲು ಅಜ್ಜಿಯ ಜೊತೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದೆ. ಅವಳು ನನ್ನ ಹತ್ತಿರದವಳು. ಏನೇ ನೋವು ಬಂದರೂ ಅವಳ ಎದೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟರೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಕ್ಕುತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಒಂದು ದಿನ ಅಜ್ಜಿಗೂ ತಂದೆಗೂ ಭಾರೀ ಜಗಳವಾಯಿತು. ತಾಯಿ ಮಧ್ಯೆ ಬಿದ್ದು ಕಂದಾಯವಾಗಿ ಬಿದ್ದಳು."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಅವನ ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಮನೆಯೇ ಬೆಂಕಿಯಾದಂತಿದೆಯಾ?"
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ಹೌದು… ನಾನು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ, ಮನೆಗಿಡೀ ಧೂಮಪಾನದಿಂದ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿತ್ತು. ತಾಯಿ ಭಯದಿಂದ ಅಜ್ಜಿಯ ಕೋಣೆಗೆ ಓಡಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅಜ್ಜಿ ಆ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದಿಲ್ಲ…"
ಅನನ್ಯಾಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನೀರು ಬಂತು. ಆರ್ಯನ್ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದ.
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಅವನಿಂದಲಾದ ಆ ನೋವಿಗೆ ನೀನು ತಪ್ಪಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ನೋವು ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನೇ ಬೆಳೆಸಿದಂತಿದೆ."
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ಅವರಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ನಾನು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ ಮಕ್ಕಳೆನ್ನಿಸಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದೆ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಮೊಳಕೆಯಂತೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ಒರಗಿದವನಾಗಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅವಳಿಲ್ಲದವಳಾಗಿ ದೊಡ್ಡವಳಾದ ನಂತರ ನನ್ನೊಳಗೆ ನಿರ್ಧಾರ ಬಂತು – ನಾನು ಯಾರ ಮೇಲೂ ಅವಲಂಬಿತೆಯಾಗದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಬೇಕು. ಅಜ್ಜಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದಂತೆ ನಾನೇ ಬೆಳಗೋಣವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೆ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಅನನ್ಯಾ… ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ನೀನು ಹೊತ್ತ ನೋವು, ನಿನ್ನ ತೃಣ್ಮೂಲದಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ ಶಕ್ತಿ – ಅದು ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿ ನೋಟದಲ್ಲೂ ಇದೆ."
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ಆದರೂ… ಆ ದಿನದ ಜ್ವಾಲೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿಲ್ಲ. ನಾನು ಯಾರನ್ನಾದರೂ ನಂಬೋಕೆ ಹೆದರುತ್ತೇನೆ. ನಾನಿನ್ನೂ ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾನು ಆ ಮಕ್ಕಳು ಕಾಯುತ್ತಿರುವ 'ಪ್ರೀತಿ' ಎಂಬ ಶಬ್ದದ ಅರ್ಥವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿಲ್ಲ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲದರೊಂದಿಗೆ ನಿಲ್ಲುವ ಶಕ್ತಿ. ನಿನ್ನನ್ನು ಆ ನೋವುಗಳಿಂದ ಹೊರಹಾಕಿ ಶಾಂತಿಯ ಹಾದಿಗೆ ತರುವ ಸಲುವಾಗಿ ನಾನು ಇಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ."
**ಅನನ್ಯಾ:** (ಮುಗ್ಧ ನೋಟದಲ್ಲಿ)
"ಆದರೆ ನಾನು ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೋದರೆ? ನನ್ನ ನೋವು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನಾಶ ಮಾಡುತ್ತೆ ಎನ್ನುವುದೆಂಬ ಭಯ ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಕನಸುಗಳ ಎದೆಗೆ ನುಗ್ಗುತ್ತದೆ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನೀನು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ದೂರ ಹೋಗೋ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನಿನ್ನ ನೋವಿಗೂ ಸಹಜವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಬಲ್ಲದು. ನಾನು ನಿನ್ನ ಮೂಕತೆಯೊಂದಿಗೆ ಮಾತುಕತೆ ಮಾಡಬಲ್ಲೆ."
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ನೀನು ನನಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಹೊಸ ಬಾಳಿನ ನುಡಿಗಳು ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೀಯೆ. ನಾನು ಇಷ್ಟು ದಿನ ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ಅಜ್ಜಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಮೀಸಲಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಆತ್ಮವನ್ನೇ ನಿನಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಬಯಸುತ್ತಿದೆ."
ಅವಳು ತಲೆಬಾಗಿಸಿ ಆರ್ಯನ್ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ತೂಗಿ ನಿದಾನವಾಗಿ ಶ್ವಾಸ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು.
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನೀನು ಈಗ ನಿಮ್ಮ ನೋವಿನ ಕಥೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ನಾನು ಅದನ್ನು ಕೈಹಿಡಿದು ಪ್ರೀತಿ ನೂರೋಂದು ಸಾರಿ ಹೊಯ್ದು ಆಕಾಶದಂತೆ ಹಸಿರಾಗಿಸುತ್ತೇನೆ."
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ ಎಂಬ ಅರ್ಥವೇ ನನಗೆ ಬದುಕಿನ ಹೊಸ ಭರವಸೆ."
ಅವರ ಮೌನ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾಷೆ ಮಾತನಾಡಿತು. ಗಾಳಿಯ ನಗು, ಗಿಡಗಳ ಜುಲುಕು, ಹೃದಯಗಳ ತಾಳು – ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದಾಗಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಎರಡು ಮನಸ್ಸುಗಳು ಒಂದಾದ ಕ್ಷಣ.
---
## 🔚 ಅಧ್ಯಾಯ ಅಂತ್ಯ
ಈ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಅನನ್ಯಾ ತನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ನೋವು, ತಂದೆ-ತಾಯಿಯ ಕಲಹ, ಅಜ್ಜಿಯ ನಷ್ಟ – ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಆರ್ಯನ್ ಜೊತೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ಅವರ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಳತೆ, ನಂಬಿಕೆ ಹಾಗೂ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಲವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಕಣ್ಣೀರು, ನೋವುಗಳು, ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುವ ಶಕ್ತಿ – ಪ್ರೀತಿಯ ಹೊಸ ಹಾದಿಗೆ ಬೆಳಕು ಹರಡುತ್ತದೆ.
---
### 👉 ಮುಂದಿನ ಅಧ್ಯಾಯ (ಅಧ್ಯಾಯ ೯):
**"ಪ್ರೀತಿಯ ಮೊದಲ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕು"**
(ಅಧ್ಯಾಯ ೯ರಲ್ಲಿ, ಅನನ್ಯಾ ಮತ್ತು ಆರ್ಯನ್ ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಈ ನಡುವೆ ಅನನ್ಯಾಳ ಹಳೆಯ ಗೆಳೆಯ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಪ
ರದೆಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆ...)
**ಮುಂದುವರೆಸಬೇಕಾ? ನಾನು ತಕ್ಷಣ ಅಧ್ಯಾಯ ೯ ಬರೆಯಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೇನೆ.**
No comments:
Post a Comment