ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಕಥೆ
### 📘 **ಅಧ್ಯಾಯ ೩: ಹಳೆಯ ಗಾಯಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಹೊಸ ಹೂವು**
ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಂಜಿನ ಹಾಯ್ದ ನಗು ಹರಡಿತ್ತು. ಹೊಸ ದಿನದ ಬೆಳಕು ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅನನ್ಯಾ ಮತ್ತು ಆರ್ಯನ್ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹದವಾದ ಭಾವನೆಗಳ ವಿಲೀನ ಇನ್ನೂ ಸಾಗತಿದ್ದವು.
ಅವನ ಜತೆ ಮಾತುಕತೆ ಆದಮೇಲೆ ಅನನ್ಯಾಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಬೂದುದ ಬೆಳಕು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಅವಳು ಯಾರಿಗಾದರೂ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ನೋವನ್ನು ಹಂಚಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅದು ಸಾಕಿತ್ತಾ? ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಸಂದೇಹಗಳ ಹೊಳೆ.
ಅಂದು ಸಂಜೆ, ಅನನ್ಯಾ ತನ್ನ ಸ್ಟುಡಿಯೋದಲ್ಲಿದ್ದಳು. ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರೂ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಆರ್ಯನ್‌ನ ಮಾತುಗಳ ಬಳಿ.
**ಅನನ್ಯಾ:** (ತಾನಾಗಿಯೇ)
*"ಅವನು ಕೇಳಿದದ್ದು ಹೌದು, ಆದರೆ ಕೇಳಿದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನು ಉಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವನು ಭಿನ್ನವೆನ್ನಿಸಬಹುದೆ?"*
ಇತ್ತ ಆರ್ಯನ್ ಕೂಡ ತನ್ನ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಅನನ್ಯಾ ಹೇಳಿದ ಆ ಕಥೆಯ ಸುತ್ತಲೇ ತಿರುಗುತ್ತಿತ್ತು.
**ಆರ್ಯನ್:** (ನಿಜ ಜೀವನದ ರೇಖೆಗಳ ನಡುವೆ)
*"ಅವಳ ನೋವಿನ ಪ್ರತಿ ಶಬ್ದವೂ ನನ್ನ ಎದೆ ತಟ್ಟುತ್ತಿದೆ. ಆ ನೋವಿಗೆ ಮಲಮುಡಿಸಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆ... ನಾನು ಈ ಬಾಂಧವ್ಯದ ಪರಿಮಳವನು ಉಳಿಸಬಹುದಾ?"*
---
**ಮರುದಿನ ಸಂಜೆ**
ಆರ್ಯನ್ ಅವಳಿಗೆ ಕರೆಮಾಡಿದ.
📞
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಅನನ್ಯಾ, ನಾಳೆ ನನಗೆ ಒಂದು ಬದಲಾದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕಲೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡೋಕೆ ಆಸೆ ಇದೆ. ನನಗೆ ಒಂದು ಅವಕಾಶ ಕೊಡ್ತೀರಾ?"
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ಹೌದು, ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬರುವೆ. ಬದಲಾವಣೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕವನವಿದೆ, ಅಲ್ವಾ?"
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನಿಖರ! ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹಾಸಿರಂಗದ ಗ್ಯಾಲರಿ ಹತ್ತಿರ, ನೈಸರ್ಗಿಕ ತೋಟವಿದೆ. ಅಲ್ಲಿದೆ ನಮ್ಮ ಸಣ್ಣ ಸಂವಾದ."
📞
---
**ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ – ಮಲ್ಲೇಶ್ವರದ ನೈಸರ್ಗಿಕ ತೋಟ**
ಅವನ ಕಾರ್ ತೋಟದ ಗೇಟ್ ಹತ್ತಿರ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅನನ್ಯಾ ಹಸಿರು ಶಾಲು ತೊಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ದಳು. ಆಕೆ ಹೇಮಂತದ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನಸುಕಿನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲಿದ ಪ್ರತಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೂ ಜೀವ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನೀವು ಇಷ್ಟು ನೈಸರ್ಗಿಕವಾಗಿ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆರೆಯುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತೀರಿ, ಅನನ್ಯಾ."
**ಅನನ್ಯಾ:** (ನಗು ಮೂಡಿಸುತ್ತಾ)
"ಪ್ರಕೃತಿ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಗುರು. ನನ್ನ ಚಿತ್ರಗಳೆಲ್ಲವೂ ಈ ನೆನೆಪಿನ ಹುಲ್ಲುಮೇಲೆ ಹುಟ್ಟಿವೆ."
ಅವರು ತೋಟದ ಒಳಗೆ ನಡೆದರು. ಹತ್ತಿರದ ಬಾಳೆಮರಗಳ ನೆರಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಚಿಟ್ಟೆಗಳ ನೃತ್ಯ, ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಿರುಚಾಟ… ಎಲ್ಲವೂ ಪಾರ್ಶ್ವ ಸಂಗೀತದಂತೆ ಶ್ರವಣವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು.
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಹಳೆಯ ನೋವನ್ನು ಚಿತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ ಹೊರಹಾಕುತ್ತೀರಿ ಅಂದ್ರೆ, ಅವು ಪುನಃ ನೋವನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸುವದೇನು?"
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ಬಣ್ಣಗಳ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ನೋವಿಗೆ ಶಬ್ದ ಕೊಡೋ ಸಾಧನ. ನಾನು ಅಳಲಾಗದ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ತೀರಿಸುತ್ತೇನೆ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಆ ನೋವಿನಲ್ಲಿ ನೀವು ಪ್ರೀತಿ ಕಂಡಿದ್ದೀರಾ ಎಂದಾದರೂ?"
**ಅನನ್ಯಾ:** (ಕಣ್ಣು ತಿರುಗಿಸುತ್ತಾ)
"ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಬಂದಿದ್ದಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದು ಮೌನವಾಗಿ ಹಿನ್ನಡೆಯಾಯಿತು. ಅವನು ನನ್ನ ಕಲೆಯನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟ. ಆದರೆ ನಾನು ಆಗ ಪ್ರೀತಿ ಅನ್ನೋದೆ ಭಯಕರ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ತೊಳೆದಿದ್ದೆ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಅದನ್ನು ತಡೆದಿರಿ. ಆದರೆ ನಿಮಗೆ ಹೃದಯ ಇನ್ನೂ ಕಲೆಯಂತೆ ತೆರೆಯಲಾಗಬಹುದು. ನಾನು ಬಲವಂತ ಮಾಡುವವನಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಪುಟ ಆಗಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ."
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ಆರ್ಯನ್, ನೀವು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೀರಿ, ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೀರಿ… ಆದರೆ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಏನು ಕೊಡಬಲ್ಲೆ? ಈ ಮುರಿದ ಹೃದಯ, ಗಾಯಗೊಂಡ ನಂಬಿಕೆ... ಇವೆಯಷ್ಟೇ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನಾನು ನೀವು ಕೊಡುವದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತನಾಗಿ ನಡೆಯಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಪ್ರತಿ ದಿನ ಹೊಸ ಹೂವಿನಂತೆ. ಹಳೇ ಗಾಯಗಳ ನಡುವೇ ಹೊಸ ಮೊಗ್ಗು ಬಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲವೆ?"
ಅನನ್ಯಾಳ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿತು. ಅವಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಆರೈಕೆ ಅನ್ನೋ ಭಾವನೆ ಮೂಡಿತು. ಅವಳು ಕೆಮ್ಮುತ್ತಾ ಮುಖ ತಿರುಗಿಸಿದಳು.
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ನೀವು ನನಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡವರು. ನನ್ನ ಬಳಿ ಇರುವ ನೋವನ್ನೇ ಬಯಸಿದವರು."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ನಾನು ಬಯಸಿದ್ದು ನೀವು. ನಿಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಬಣ್ಣಗಳೊಂದಿಗೆ."
ಅವರು ತೋಟದ ಕಾಡು ಹತ್ತಿರ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ಮಿಂಚುತ್ತಿತ್ತು. ಅನನ್ಯಾ ತಲೆ ತಿರುಗಿಸಿ ಆರ್ಯನ್‌ನ ಕಡೆ ನೋಟ ಹಾಯಿಸಿದಳು – ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಮುಸುಕಿದ ನಗು ಹರಡುತ್ತಿತ್ತು.
**ಅನನ್ಯಾ:**
"ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಕೈ ಹಿಡಿಯೋಕೆ ಹೆದರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ನಡೆಯೋಕೆ ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತೇನೆ."
**ಆರ್ಯನ್:**
"ಅಷ್ಟೆ ಸಾಕು. ಪ್ರೀತಿ ಇಳಿಯುವ ನದಿಯಂತೆ ಹರಿಯಲಿ. ದಡ ತಲುಪುವುದು ನಂತರದ ಮಾತು."
---
### 🔚 ಅಧ್ಯಾಯ ಅಂತ್ಯ
ಈ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಅನನ್ಯಾಳ ಹೃದಯದ ಗೋಡೆ ಕೊಂಚ ಕೊಂಚವಾಗಿ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟಿತು. ಆ ಬಿರುಕುಗಳ ನಡುವೆ ಆರ್ಯನ್ ಬೆಸೆದ ನಿಖರತೆ ಹೂವಿನಂತೆ ಅರಳುತ್ತಿದೆ.
---
### 👉 ಮುಂದಿನ ಅಧ್ಯಾಯ (ಅಧ್ಯಾಯ ೪):
**"ಪರಿಚಯದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿದ
ಅಧ್ಯಾಯ"**
---
ನೀವು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತೀರಾ? ಮುಂದಿನ ಅಧ್ಯಾಯ ಬರೆಯಬೇಕಾದರೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬಹುದು.
No comments:
Post a Comment